Bateria cynkowo-węglowa (lub bateria superciężka) to bateria główna z ogniwami suchymi, która dostarcza prąd elektryczny w wyniku reakcji elektrochemicznej pomiędzy cynkiem i dwutlenkiem manganu (MnO2) w obecności elektrolitu.
Wytwarza napięcie około 1,5 wolta między anodą cynkową, która jest zwykle skonstruowana jako cylindryczny pojemnik na ogniwo akumulatora, a prętem węglowym otoczonym związkiem o wyższym potencjale elektrody standardowej (polaryzacja dodatnia), znanym jako katoda, który zbiera prąd z elektrody z dwutlenkiem manganu.Nazwa „węgiel cynkowy” jest nieco myląca, ponieważ sugeruje, że węgiel działa jako środek redukujący, a nie dwutlenek manganu.
W akumulatorach ogólnego przeznaczenia jako elektrolit można zastosować kwaśną, wodną pastę chlorku amonu (NH4Cl) z dodatkiem roztworu chlorku cynku na papierowym separatorze, który działa jak tzw. mostek solny.W typach ciężkich stosuje się pastę składającą się głównie z chlorku cynku (ZnCl2).
Baterie cynkowo-węglowe były pierwszymi komercyjnymi bateriami suchymi, opracowanymi w oparciu o technologię mokrąKomórka Leclanchégo.Oni zrobililatarkii innych urządzeń przenośnych, ponieważ akumulator zapewniał wyższą gęstość energii przy niższym koszcie niż wcześniej dostępne ogniwa.Są nadal przydatne w urządzeniach o niskim poborze mocy lub użytkowanych sporadycznie, takich jakzdalne sterowanie, latarki, zegary lubradia tranzystorowe.Ogniwa suche cynkowo-węglowe są jednorazowego użytkukomórki pierwotne.